consens  /-è-/  con|sens  [AF]

  1. s.m. il jessi in cunvigne, parê positîf, ancje condividût e coletîfcualchi miâr di furlans nestris abonâts, letôrs e amîs che nus àn fat cognossi il lôr consens (Josef Marchet, Cuarde e savon); o doi il mio consens parcè che dopo chel che al è sucedût, cumò mi è tornade la anime in pâs (Costantino Smaniotto, Co l'amôr al cimie); in France, come in Italie, Camillo al cjate consens e resistencis (Mario Turello, Il brevet)
    Sin. aprovazion , assens , assintiment , autorizazion , aval , licence , permès , consentiment