cjiscjel  /-èl/  cjis|cjel  [FO]

  1. s.m. (var.) viôt cjistiel da lis toratis, dal cjiscjel, des muris, / si vedevin là jù là jù, te calme / de gnot, fûcs e lusôrs di malauguris (Pieri Corvat, El cuarantevot); Torin l'è grant e biel, / ma tai voi vin simpri Udin, / simpri l'Agnul del Cjiscjel (Enrico Fruch, Puare cjase bandonade…)