cjastiel  /-èl/  cjas|tiel  [FO]

  1. s.m. (var.) viôt cjistiel il cjastiel di Pramper bandonât dai siei parons, al ere pluitost dirocât (Giovanni Gortani, La teme - Une gnot intun cjastiel); a Udin a son za pletons di cernidis prontis, par dâ l'assalt ai cjastiei dai nobii (Alviero Negro, Strumîrs e Çambarlans)