cevolute /-ù-/ ce|vo|lu|te [CO, TS]
-
s.f.
bot.com., gastr.
cevole picinine:
messedait dut cun saradelis o renghis netadis, taçutadis insieme cun cent grams di cevolutis in asêt (Emilia Baldassarre, Ort e cusine);
pevarons cevolutis cudumars, dute robe metude vie in cjase, su la sô stagjon (Sandri Secco dai Juris, La sgnape cu la magne)
Cfr. cevole - s.f. bot.com., gastr. viôt sutive