burocratic 
          /-à-/ 
      bu|ro|cra|tic 
      [AF]
      
        
        - 
adi.
dai uficis, spec. di chei publics, dal lôr funzionament, des lôr proceduris e v.i.: 
i Uficis dal Comun a son a lôr disposizion par distrigâ lis pratichis burocratichis che a vessin di coventâ (Riedo Pup, Il partît dai zovins coscrits); 
la bestie burocratiche e fâs di dut par parânus ator, par mantignînus tes cjadenis di un ordenament umiliant e anacronistic (Josef Marchet, E se no nus dassin la autonomie)
Sin. aministratîf
- 
caraterizât di rigôr formâl, ancje dibant: 
il cuesturin al notave cuntune meticolositât burocratiche (Fabian Ros, Un piçul particolâr)