buchin2  /-ìn/  bu|chin  [CO]

  1. s.m. viôt bochin vês chei voi come dôs moris, / di çariese chel buchin (Alfonso Deperis, La mode); cualchidune e fumave come un cjamin: sigarets luncs, impirâts intun buchin di trê spanis (Josef Marchet, Lis predicjis dal muini); lis notis e àn di sei butadis fûr pulidis, il lavri tirât sul buchin, il strument tignût dret, ordin tal respîr, e alore i semitons no sfuarcin (Alan Brusini, Amîs come prime); «Sù, beveit, ca il buchin.» (Novella Cantarutti, "Sì che i vevi na marosa")