beverâ be|ve|râ [CO]
-
v.tr.
dâ di bevi aes bestiis, fâ bevi lis bestiis:
parfin i Cosacs dal Suvarow nus capitarin ca jù, a beverâ i lôr cjavai inta lis aghis dal nestri Tiliment (Alviero Negro, Int di masnade);
tirâ la aghe tal laip par beverâ la vacje (Roberto Ongaro, Il muc)
Sin. imbeverâ