beverâ  be|ve|râ  [CO]

  1. v.tr. dâ di bevi aes bestiis, fâ bevi lis bestiisparfin i Cosacs dal Suvarow nus capitarin ca jù, a beverâ i lôr cjavai inta lis aghis dal nestri Tiliment (Alviero Negro, Int di masnade); tirâ la aghe tal laip par beverâ la vacje (Roberto Ongaro, Il muc)