berlade  /-à-/  ber|la|de  [CO]

  1. s.f. emission une vore fuarte de vôs, sedi cun peraulis che dome cun viers o sunsûrs, par clamâ, laudâ, protestâ, cridâ e v.i.intun moment e sint une berlade che i fâs dreçâ i cjavei. Il frut al jere colât tal riul e la aghe lu puartave vie (Pieri Menis, Lis leiendis di Buie); al tire par aiar il braç, "Heil Hitler" al dîs cuntune berlade (Ivano Urli, Storie di Min)
    Sin. berlon , berghelade , zigade , zigon1