basse  ba|sse  [CO, FO, TS]

  1. adi., s.f. viôt bas
  2. s.f. [CO] ancje cun iniz. maiusc., zone meridionâl o a cuote minôrlis bassis del Friûl, cun chê vasta planura, cun tanta aga, cun chei prâts, cun chê supiarba vegjetazion, cun chei uciei che vi cjantin par ogni banda, cun chel cîl che pâr che al invidi a ringraziâ cui che lu ja fat, l'è inutil dî, se non si podarès cjolilis in fal cul paradîs del prin pari (Federigo Comelli, Il me paîs); al jere tal cûr de gnot, al sglavinave a selis, lis bassis dutis sot aghe (Catarine Percude, La mulinarie)
    1. [FO] (par anton.) in gjenar cun iniz. maiusc., part meridionâl dal Friûlsi jerin dadis dongje un troput di feminis dai Cjasâi li par lâ a comprâ alc jù pe Basse, tai mulins o tes cjasis (Dino Virgili, La aghe da pît la cleve)
    2. (par anton.) tal pl., ancje cun iniz. maiusc., la Italie meridionâltu sês stât a fâ il militâr jù pes bassis (Josef Marchet, Lis predicjis dal muini)
  3. s.f. [CO, TS] edil. plan da pît di un barconal le a spalancâ i scûrs. Inceât dal masse lusôr che lu incjocave, al cloteà; po al poià i comedons su la basse di marmul, parantsi i voi cuntune man (Mario De Apollonia, Il timp par ledrôs)
Proverbis:
  • salustri a la Basse, ploie in tasse