balcon  /-òn/  bal|con  [FO]

  1. s.m. (var.) viôt barcon se gjolt dongje il balcon a stâ in cjadree (Pieri Çorut, Il Strolic furlan par l'an 1827); la int e cjalave fûr pai balcons, e vignive su la puarte a cucâ (Dino Virgili, La aghe da pît la cleve)