abandonât  a|ban|do|nât  [CO]

  1. p.pass., adi. (var.) viôt bandonât lui par chei fruts l'è un pari: / vuarfins abandonâts, / a fuarce di sudôrs e ju à lozâts; / lui ju viest, ur da pan, / ju sostente dut l'an (Pieri Çorut, La gnot dei muarts); [il canâl maiôr], che una volta al siarava la isula decjaduda e cuasi abandonada di Grau (Federigo Comelli, Il me paîs)