vuiscjade  /-à-/  vuis|cja|de  [CO]

  1. s.f. colp dât cuntun toc di ramaç flessibilcrocs pal cjâf, i molave, che a rimbombavin te stanzie; vuiscjadis pes gjambis che i vignivin lis vergulis (Meni Ucel, Neto); "Tal fasarai ben deventâ ros il to cûl a fuarce di vuiscjadis…!" (Alviero Negro, Strumîrs e Çambarlans)
    Cfr. bachetade