urne
ur|ne
[CO]
-
s.f.
sedi te storie antighe che in chês altris etis e te contemporaneitât, vâs di piere, crep o altri materiâl li che si da dongje la cinise di un muart dopo cremât:
lis popolazions a usavin brusâ i lôr muarts e deponi la cinise in urnis cun ogjets di metal sedi di lavôr che di ornament (Bepi Agostinis, Storie de art in Friûl)
-
s.f.
contignidôr speciâl par meti lis schedis di une votazion:
lis stanziis des scuelis a jerin prontis cui gabiots pal vôt, che al veve di jessi metût in segret tes urnis di veri fodradis cuntune rêt di fîl di fiar e fermadis cuntune cjadenute invidade su la taule dal president (Pieri Somede dai Marcs, Lis votazions)
-
(fig.)
votazion, procediment eletorâl:
lis urnis si vierzaran tor 7 di buinore e a restaran viertis insin a 10 di sere (Luche Nazzi, Tirie dilunc la Vierte autonomistiche?);
al è lât aes urnis il 60% dai citadins (Alessio Potocco, O sarìn la tierce entitât mondiâl)