urdidôr1  ur|di|dôr  [TS]

  1. s.m. tess. suaze di len cuntun ciert numar di spiçots par ogni bande, che a coventin par tindi i fîi e preparâ la urdidure di meti tal telârpar discjariâ l’urdidôr, li crôs vignivin leadis ogniuna a se (Maria Paoluzzi, Telârs a Orsaria)