umoristic  /-ìs-/  u|mo|ris|tic  [CO]

  1. adi. dal umorisim, de capacitât e de azion di fâ ridi, soredut cun ce che si dîs, che si mime, che si scrîf, che si dissegne, di cui che al fâs umorisim, di ce che al è fat cun umorisim e v.i.Valùs, tignintmi di voli mentri che pituravi, al mi leve discorint di meti sù insieme un gjornâl umoristic, cul pat lui di pensâ pal test, jo pes caricaturis (Giovanni Gortani, Trê Rafaei in jerbe); lis sôs a jerin poesiis umoristichis, legris e plenis di vite, a voltis satirichis, dispès cuntune vene di critiche moralistiche sui costums (Roberto Iacovissi, Pre Zaneto)