tiessidôr tie|ssi|dôr [CO]
-
s.m.
artes.
cui che al ties, che al fâs tiessûts:
da puar tiessidôr / l'è deventât un siôr (Pieri Çorut, Il muini di Bolzan);
la industrie dal Linussio no sarès nassude cence la abilitât dai tiessidôrs e des tiessidoris sparniçadis in ogni famee (Maria Tore Barbina, Recension di Novella Del Fabbro, Celestino Vezzi, Scarpets e galoços)
Sin. tessêr