templut /-ùt/ tem|plut [CO]
- s.m. (dimin.) costruzion sacre di piçulis dimensions, viôt templi : [il taramot] al sdrumà ancje une part dal maraveôs templut dai langobarts (Angelo Floramo, 1222: un gnûf scjas al bute jù cjasis, ma al fâs sù... Udin); dongja al flun al era un templut dedicât al diu "Aesu", divinitât galica che corispuindeva al diu Mercuri dai romans (Anna Bombig, La glesiuta da Mainiza a Fara dal Lusinz)