telecomunicazion  /-òn/  te|le|co|mu|ni|ca|zi|on  [CO, TS]

  1. s.f. telecom. comunicazion a distance, soredut cun mieçs tecnologjics, cun trasmission e ricezion di messaçs o di dâts cun sistemis eletrics, eletronics, radiofonics, televisîfs, satelitârs, digjitâi e v.i.un Distret tecnologjic dedicât ae inovazion tai setôrs dal digjitâl e des telecomunicazions (Giorgio Jannis, I furlans a digjitin furlan); par chel che al rivuarde lis tecnologjiis de conession, lis telecomunicazions, la riduzion dai coscj e va daûr dal disvilup dai mieçs di trasmission: fîi, fibris, bande largje... (Valentino Castellani, La societât de informazion: cirint lis origjins)