stramaçâr  stra|ma|çâr  [BF, ]

  1. s.m. artesan che al faseve, al comedave, al netave i stramaçs
    Sin. batijets
  2. s.m. [TS] zoot. supuart li che si tegnin i cavalîrs cuant che no mangjin la fuee e a van in mudeune sdrume di canaie in tasse sui bancuts o in zenoglon sul paviment come cavalîrs sul stramaçâr (Pieri Menis, Tinut di Libro)