statâl  sta|tâl  [FO]

  1. adi. dal stât tant che istituzion politicheil marxisim, che al veve afidât la dissoluzion dal stât ae lote di classe, al à vût tant che risultât un rinfuarciment dal aparât statâl (Fabian Ros, La invenzion dal stât); lis nazionalitâts proibidis, lis comunitâts storichis ven a stâi che, cundut che a àn carateristichis nazionâls propriis, no son rivadis a dâsi une configurazion statâl (Adrian Cescje, Memoriis di politiche linguistiche)
    1. che al dipent dal stât, che al è sot il control, la aministrazion e la cuviertidure finanziarie dal stâttal stes an, il sindic Agnul Candolin, democristian, al sburte par vê in citât un Conservatori musicâl statâl, il Tomadini (Angelo Floramo, Cuintristorie dal Nûfcent 1980-1990); la scuele de infanzie "C. Collodi" di Madrîs e je une des dôs scuelis de infanzie statâls dal Comun di Feagne (Alessandra Burelli, Educazion plurilengâl tes scuelis furlanis)
    2. che al vâl par dut il teritori dal stât, che al rivuarde ducj i citadinsil numar di iscrits al è cetant plui impuartant par un partît teritoriâl che par un partît organizât su base statâl (Sergio Cecotti, Il risultât eletorâl dai partîts di identitât teritoriâl - A case study: Scottish National Party)
  2. adi., s.m. che, cui che al lavore tant che dipendent dal stâtno tu âs la tessare dal Partît Nazionâl Fassist? Se tu sês un statâl tu pierdis il puest (Angelo Floramo, Cuintristorie dal Nûfcent 1920-1930); [un acuardi sindicâl] al garantìs un premi di doi mil francs in dì a chei statâi che a cjaparan l'orari sul seri (Riedo Pup, Doi mil francs di puntualitât)
  3. adi., s.f. strade di trafic impuartant che e je sot de jurisdizion dal stâtla sirene si le sint a clâr: no cor vie pe statâl, par lâ bande l'ospedâl: e ven in paîs (Gianluca Franco, Cuant che l'Istât al finìs - Ogni etât la sô maravee); il stradon di campagne che al menave su la statâl al jere scjavaçât, a un ciert pont, di un fossalat (Franca Mainardis, Il sium di Lissandri)