stanziament
/-ènt/
stan|zi|a|ment
[CO]
-
s.m.
lûc dulà che une comunitât e je a stâ, cun dutis lis struturis che a coventin par vivi:
al va dit che i Carnics, intal prin, a restarin lontans di chescj cjanâi [dal Nadison e dal Lusinç], e che no lassarin stamps dai lôr stanziaments nancje plui tart (Josef Marchet, Cuintristorie dal Friûl fin sot la Italie)
-
s.m.
destinazion di une cierte cuantitât di bêçs e cuantitât di bêçs che e à une cierte destinazion:
o vin domandât e otignût te leç finanziarie un stanziament regjonâl di 150 mil euros ad an (Sandro Lano, Fasêt place a la musiche)