stanziament  /-ènt/  stan|zi|a|ment  [CO]

  1. s.m. lûc dulà che une comunitât e je a stâ, cun dutis lis struturis che a coventin par vivial va dit che i Carnics, intal prin, a restarin lontans di chescj cjanâi [dal Nadison e dal Lusinç], e che no lassarin stamps dai lôr stanziaments nancje plui tart (Josef Marchet, Cuintristorie dal Friûl fin sot la Italie)
  2. s.m. destinazion di une cierte cuantitât di bêçs e cuantitât di bêçs che e à une cierte destinaziono vin domandât e otignût te leç finanziarie un stanziament regjonâl di 150 mil euros ad an (Sandro Lano, Fasêt place a la musiche)