splantât  splan|tât  [CO]

  1. p.pass., adi. viôt splantâ
  2. adi., s.m. che, cui che nol à patrimonima tant o sarai simpri un puar splantât (Pieri Çorut, La mê biografie); a viodilu cussì tant ben rangjât / si lu dirès il flôr dai possidents / invezi no 'nd è un altri plui splantât (Fabiunculus, Ce figurin!)
Proverbis:
  • al è miôr sei puar splantât che no princip mâl cjalât
  • par no deventâ splantâts, bisugne sei simpri tirâts