slavrâ
sla|vrâ
[CO]
-
v.tr.
ruvinâ, sfuarçâ, ancje rompi i ôrs, fasint che a sedin iregolârs
Var. sdavrâ
-
v.tr.
(ancje iperb., ancje fig.)
vierzi ben, soredut pleant infûr e in maniere iregolâr o esagjerade:
slavri il compàs, misuri (Toni Broili, La metamorfosi udinese dai 17 Març ai 24 Avrîl 1848);
lu salvan al metè denti las mans ta sclapadura par slavrâ lu çoc (Antonio Roja, Ju salvans, ju pagans e las aganas di Cjanâl);
il pevar di Titute al spice cence becâ, al fâs vignî la bocje da ridi sence slavrâle in bacanadis vilanis (Redazion Patrie dal Friûl, Titute Lalele)