sietcent  /-ènt/  siet|cent  [FO]

  1. s.m. numar che al corispuint a siet centenârs di unitâts e segn che al rapresente chel numar
  2. adi.num., pron.num. in cuantitât di siet centenârs di unitâts, ancje cun valôr sostantivât o cun sostantîf sotintindûtse cuatri o cinc dordei si poin adun, un colp al baste par cjapâju ducj. Une rosade e à di fat sietcent balins (Cristina Noacco, Faliscjis); al lavorà dut il dì ca dal ustîr a resentâ botis e damigjanis, e finide la zornade i derin sietcent francs e i abonarin i trê pascj consumâts (Carlo Sgorlon, Prime di sere); il tunel tal 1970 si veve calcolât che al costàs tresinte milions di francs, e insom si jerin inacuarts che des cassis a 'nd jere partîts dibot sietcent (Agnul di Spere, Fieste di inaugurazion)
    1. adi.num., s.m. ancje cun valôr di ordenâl o identificatîf intune serie o intune categorie
      Sin. sietcentesim
  3. s.m. [BF] ultin an dal setim secul, in gjenar intindint dopo di Crist
    1. [BF] spec. maiusc., l'otâf secul dopo di Cristte prime metât dal Sietcent, al timp dal re Liutprant, ancje il patriarcje di Aquilee, Calist, che al si cjatave a Cormons, al vignì a stabilîsi a Cividât (Josef Marchet, Cuintristorie dal Friûl fin sot la Italie)
    2. [AF] spec. maiusc., il decim otâf secul dopo di Crist[il picolit] al jere une vore famôs e preseât par dute la Europe tal Sietcent (Pierluigi Visintin, Friûl e furlans te Histoire de ma vie di Giacomo Casanova); un dai prins artiscj venezians, rivât a Udin tai prins dal Sietcent, al è Nicolò Bambini (Bepi Agostinis, Storie de art in Friûl)
      Sin. mil sietcent