sfilâ1  sfi|lâ  [BF]

  1. v.tr. gjavâ vie un o plui fîi de trame di un tiessût
    Sin. disfilâ , sfiliâ1 , disfiliâ
  2. v.tr. disfâ alc ridusintlu in strichis, sfiliots o fibrissi trate di une erbe che tu la cjapis sù, tu la sfilis, tu la metis ta cjalcine e a ven come un coton (Linda Picco, Lis rogazions al timp da lescje)
  3. v.tr. gjavâ alc che al è impirâtmene la barbe e sfile l'ocjalet, / osserve ogni at curiôs (Toni Broili, I trucs furlans 1847)
    Sin. disfilâ , dispirâ