sfilâ1 sfi|lâ [BF]
-
v.tr.
gjavâ vie un o plui fîi de trame di un tiessût
Sin. disfilâ , sfiliâ1 , disfiliâ - v.tr. disfâ alc ridusintlu in strichis, sfiliots o fibris: si trate di une erbe che tu la cjapis sù, tu la sfilis, tu la metis ta cjalcine e a ven come un coton (Linda Picco, Lis rogazions al timp da lescje)
-
v.tr.
gjavâ alc che al è impirât:
mene la barbe e sfile l'ocjalet, / osserve ogni at curiôs (Toni Broili, I trucs furlans 1847)
Sin. disfilâ , dispirâ