setôr2  se|tôr  [BF]

  1. s.m. [TS] agr. cui che al è impleât a seâ la jerbeal prât al prât setôrs, mo che è bon timp, / seât la jarba chesta setemana / che avìn da viodi in curt una montana (Zuan Batiste Donât, Al cjamp); in lontan, tra lis viis de jerbe in tai, si viodevin i setôrs in ristiele che a seavin acanâts (Catarine Percude, Pe bocje si scjalde il for); a lampin i falcets, sunin lis côts, / pardut setôrs van distrigant te vore. / Intant si secje il fen: po si riscjele (Argeo, I seants (setôrs))
  2. s.m. [TS] agr., metr. estension di prât di 800 pas cuadrâts, ven a stâi di 2418 metris cuadrâts