scombuiât scom|bu|iât [BF]
-
p.pass., adi.
viôt scombuiâ
, viôt scombuiâsi
Var. scumbuiât -
adi.
che nol à il so ecuilibri psicofisic normâl, che al è tocjât di turbament, ansie, emozion e v.i.:
ancje la anime mê tant scombuiade / par chest brut mont che al cor a rodolons / a cheste gjonde si sclarìs cetant! (Pieri Somede dai Marcs, Avrîl)
Sin. savoltât , conturbât , scombussât , scombussulât