scombuiât  scom|bu|iât  [BF]

  1. p.pass., adi. viôt scombuiâ , viôt scombuiâsi
    Var. scumbuiât
  2. adi. che nol à il so ecuilibri psicofisic normâl, che al è tocjât di turbament, ansie, emozion e v.i.ancje la anime mê tant scombuiade / par chest brut mont che al cor a rodolons / a cheste gjonde si sclarìs cetant! (Pieri Somede dai Marcs, Avrîl)
    Sin. savoltât , conturbât , scombussât , scombussulât