scjapinant  /-ànt/  scja|pi|nant  [CO]

  1. s.m. servidôr o lavoradôr cun mansions gjenerichis, in gjenar di lâ a puartâ o a cjoli messaçs o altris robisun scjapinant al rive li dongje cuntun carel vueit (Gianfranco Pellegrini, Dialic impussibil)
  2. s.m. (fig.) cui che al cîr di tirâ indenant, di rangjâsi cemût che al pues cence vê grandis capacitâts, cualitâts, talentsmi à fat onôr come poete. / Jo no mertavi tant: / soi un puar scjapinant, / che, pluitost che fâ il lari, / o scrîf ogni an chest fregul di lunari (Pieri Çorut, A siôr Nicolò)