riordenament  /-ènt/  ri|or|de|na|ment  [CO]

  1. s.m. azion e efiet dal tornâ a meti in ordin o dal dâ un ordin gnûfla direzion de Joppi e à inviât il riordenament dal dipuesit (Donato Toffoli, Lidrîs pal pinsîr autonomist); chest impuartant lûc di aprofondiment culturâl e politic al è previodût de gnove leç sul riordenament dai ents locâi (Walter Tomada, Viers la Cunvigne dai Comuns furlans: dentri ancje Gurize. E te Basse si fâs indevant un gnûf Referendum)
    Sin. riordin
    Var. riordinament
Polirematichis e espressions idiomatichis