rimant  /-ànt/  ri|mant  [CO]

  1. s.m. intun test, indicazion di lâ a lei o a verificâ une informazion intun altri toc dal test o intun altri test[tal so vocabolari] Giorgio Faggin [...] al rimande di frico a fricò [...]. Il rimant a fricò al pues someâ curiôs, viodût che a vuê l'ûs gjenerâl al met l'acent su la prime silabe [...] (Sandri Carrozzo, Frico un plat furlan cuntun non di origjin foreste); il libri al è siôr di conseis, esemplis e rimants (Matteo Baldan, Ducj i segrets par gjoldisi une vite simpri in conession)
  2. s.m. leam logjic, concetuâl, argomentatîfun rimant plui precîs su chescj aspiets al è tal Tratât de Union europeane, firmât a Maastricht ai 7 di Fevrâr dal 1992 (Marc Stolf, Minorancis linguistichis)
    Sin. riferiment
  3. s.m. at di mandâ a di un altri moment, di no fâ daurman o tal timp previodûtmovi l'iter de leç in Parlament li che si jere inçopedade tantis voltis in cuasi vincj agns di rimants e cjacaris (Adrian Cescje, Memoriis di politiche linguistiche)
  4. s.m. at di mandâ indaûr, di ribati, di rispuindi, viôt di rimant
Polirematichis e espressions idiomatichis