ribalte /-à-/ ri|bal|te [CO]
- s.f. part di un mobil che e je fissade cun cancars e che si pues vierzi e sierâ, in gjenar tirant sù e poiant jù: par un moment al poià il cjâf su la ribalte dal armâr (Pieri Somede dai Marcs, La cjarande)
 - s.f. scrivanie cul plan che al fâs di taule che si pues tirâ sù e jù: "Sint, Laure, va in cjamere; tel cassetin de ribalte tu cjatarâs une ricete; ûstu portâme jù?" (Bepo Marion, Il canocjâl de contesse)
 - s.f. [CO, TS] teatr. part dal palc senic che e je plui dongje dal public: [lis atoris] a jevin impins e a van sul sprolungjament de ribalte (Pieri Piçul, Vieri e gnûf)