ribalte
/-à-/
ri|bal|te
[CO]
-
s.f.
part di un mobil che e je fissade cun cancars e che si pues vierzi e sierâ, in gjenar tirant sù e poiant jù:
par un moment al poià il cjâf su la ribalte dal armâr (Pieri Somede dai Marcs, La cjarande)
-
s.f.
scrivanie cul plan che al fâs di taule che si pues tirâ sù e jù:
"Sint, Laure, va in cjamere; tel cassetin de ribalte tu cjatarâs une ricete; ûstu portâme jù?" (Bepo Marion, Il canocjâl de contesse)
-
s.f.
[CO, TS]
teatr.
part dal palc senic che e je plui dongje dal public:
[lis atoris] a jevin impins e a van sul sprolungjament de ribalte (Pieri Piçul, Vieri e gnûf)