ribalte  /-à-/  ri|bal|te  [CO]

  1. s.f. part di un mobil che e je fissade cun cancars e che si pues vierzi e sierâ, in gjenar tirant sù e poiant jùpar un moment al poià il cjâf su la ribalte dal armâr (Pieri Somede dai Marcs, La cjarande)
  2. s.f. scrivanie cul plan che al fâs di taule che si pues tirâ sù e jù"Sint, Laure, va in cjamere; tel cassetin de ribalte tu cjatarâs une ricete; ûstu portâme jù?" (Bepo Marion, Il canocjâl de contesse)
  3. s.f. [CO, TS] teatr. part dal palc senic che e je plui dongje dal public[lis atoris] a jevin impins e a van sul sprolungjament de ribalte (Pieri Piçul, Vieri e gnûf)