retangul  /-à-/  re|tan|gul  [CO, TS]

  1. s.m. gjeom. poligon cun cuatri angui di novante grâtsune rêt gjeometriche regolâr che e contemplave dut, dal triangul al retangul, a losanghis, al cercli (Stiefin Morat, Gjeometriis)
  2. s.m. cualsisei robe che al vedi chê formela cort dai Juçs e jere un retangul stret, ma lunc come dutis lis cjasis e lis stalis (Pieri Piçul, I Cosacs in Friûl)