restritîf
res|tri|tîf
[CO]
-
adi.
che al da, al compuarte, al impon, al caraterize e v.i. une restrizion, une limitazion:
politichis restritivis [cuintri dai fenomens migratoris] inviadis dal stât francês e dal guvier fassist (Matteo Ermacora, La emigrazion furlane in France 1820-1970);
un grum di segretaris comunâi a interpretin la leç in maniere restritive e a inderedin l'acès a lis listis eletorâls, ancje par motîfs di ricercje sientifiche (Linda Picco, Ricercje su la condizion sociolenghistiche dal furlan)
Sin. limitatîf
, ridutîf