restritîf 
          
      res|tri|tîf 
      [CO]
      
        
        - 
adi.
che al da, al compuarte, al impon, al caraterize e v.i. une restrizion, une limitazion: 
politichis restritivis [cuintri dai fenomens migratoris] inviadis dal stât francês e dal guvier fassist (Matteo Ermacora, La emigrazion furlane in France 1820-1970); 
un grum di segretaris comunâi a interpretin la leç in maniere restritive e a inderedin l'acès a lis listis eletorâls, ancje par motîfs di ricercje sientifiche (Linda Picco, Ricercje su la condizion sociolenghistiche dal furlan)
Sin. limitatîf
, ridutîf