rabeâsi  ra|be|â|si  [AF]

  1. v.pron.intr. viôt rabiâsi [i soldâts] a vevin tirât fùr de stale la vacje par meti dentri i lôrs cjavai e la vevin peade sot il puarti, tal frêt; e cussì nie lat. Mê mari, cun trê fruts piçui, si jere tant rabeade in chê situazion (Franca Rossi, I talians)