proveditorât pro|ve|di|to|rât [CO, TS]
- s.m. burocr., stor. titul, incjarie di proveditôr
 - s.m. burocr. ufici o complès di uficis, cun materiâl e personâl, che a stan sot di un proveditôr, che a puartin indenant lis pratichis aministrativis par un ciert setôr: la scuele dal borc di S. Laurinç e je stade sierade par ordin dal proveditorât (Domeni Zannier, La crete che no vai); inta chê matina stessa al à partât i documints al Proveditorât, parsè che a ju vuardassin e mandassin davorman al Tesaur provinsiâl (Ovidio Colussi, La pension)