preanunziâ  pre|a|nun|zi|â  [BF]

  1. v.tr. anunziâ, visâ, declarâ primeza intes primis pagjinis dal sac, Heidegger al veve preanunziât il so procedi (Fabian Ros, La art e lis sôs funzions)
    Sin. preavisâ
    1. fâ pensâ che alc al sucedarà, vê elements che a fasin capî l'avignî o che a son za tipics di alc prime che al sucediferments culturâi che a preanunziavin i timps gnûfs (Bepi Agostinis, Storie de art in Friûl)