politecnic  /-tè-/  po|li|te|cnic  [CO, TS]

  1. adi., s.m. scol. istitût o universitât li che si insegnin plui materiis tecnichis, ancje cun iniz. maiusc. in denominazions di singui entslis Universitâts dal Friûl e di Triest a stan metint in vore un program cul Politecnic di Nova Gorica tai setôrs dal ambient e de sô gjestion [...], dal turisim, des siencis deplomatichis [...] (Zuan Pieri Biasatti, Euregjon); il progjet al è stât svilupât di un consorzi metût adun de Universitât Politecniche de Catalugne, des universitâts dal Pais Basc, di Alicant e di Vigo [...] (Redazion Lenghe.net, Prin tradutôr automatic castilian-basc)