piruchîr pi|ru|chîr [CO]
-
s.m.
cui che di mistîr al taie i cjavei, ju lave, ju met in plee, ju tenç e v.i.:
voi a fâ la toelet: / il piruchîr l'è pront (Pieri Çorut, Bolzan e la sô sagre)
- buteghe li che si tain i cjavei, si lavin, si metin in plee, si tenzin e v.i.: al à viert un gnûf piruchîr (Antonella Lanfrit, Dal Venit al Friûl. Il sindic: «Sapade e sta cressint»)