pinade /-à-/ pi|na|de [CO]
-
s.f.
bosc di pins, naturâl o plantât:
intun puest sora Resiuta che a è una pinada (Giovanni Tavoschi, Il vecchio furbo);
Brumat al resist mieze zornade, tes primis zulugnadis di Atom, a tignî a ments lis viscjadis che al à tindudis te pinade dal Blancutin (Josef Marchet, Lis predicjis dal muini)
Sin. pinede