pacjoc2  pa|cjoc  [CO]

  1. s.m. (var.) viôt pacjuc Niu e Anzul, cjolt sù cun lour manara e curcjel a son strissinâts (propit “strissinâts”, che a no tiravin sù nencja il pie!) inta chel pacjoc, zint da la banda da la cjaranda (Ovidio Colussi, Il pilustrât)