messâl  me|ssâl  [CO, TS]

  1. s.m. lit. libri des liturgjiis che al conten i tescj di dutis lis messis dal an cu lis indicazions sui rituâi de celebrazional è finît di stampâ chest an e i stin metint la cuviertine al messâl intîr, par trê agns, A-B-C, complet cui Sants tipics dal Friûl e cun dutis lis robis nestris (Francesc Placerean, I furlans a àn di preâ te lôr lenghe par cuistions di religjon e di dignitât); tal messâl aquileiês, ai 15 di Lui, si cjantave la secuence "In divisione apostolorum" (Antoni Beline, Sant Jacum, là che al finìs il mont)
  2. s.m. [BF] (scherç.) libri grant e gruespar fâ impression al puartave fûr un messâl grant come un taulîr e al passave a vôs alte lis malatiis, scuasit cul gust di fâ sintî la sô sapience (Maria Forte, Il Bide di Miot)