masselâr  ma|sse|lâr  [CO, TS]

  1. s.m., adi. anat. ognidun dai dincj grues, posteriôrs, che a coventin par mastiâ:  la purcission per vile cu la relicuie del Sant, un dint masselâr (Bepo Marion, Lis braghessis dal muini)
    Var. massalâr