marcanzie  /-ì-/  mar|can|zi|e  [AF]

  1. s.f. (var.) viôt marcjanzie al leve vie fantasticant cetantis svanzighis e cetantis piticis che al varès di cjapâ de sô marcanzie (Giovanni Gortani, Un mus che al va frari); «E alore ven chi e cjape sù ce che tu vûs e lasse chei là che a tabain tant che a vuelin»; e al lave mostrant la sô marcanzie cui braçs larcs (Meni Ucel, I colaçs)