luminât  lu|mi|nât  [CO]

  1. p.pass., adi. (var.) viôt iluminât une taule cun cjadreis, cualchi cuadri cence gust, sui mûrs, une Madonute luminade tun cjanton (Anute Fabris, A passe la scalmane); da la plassa si viodevin i balcons ducj luminâts (Ranieri Mario Cossâr, Luisut e il cjalcjut)