lozâ  lo|zâ  [CO]

  1. v.tr. dâ un puest di durmî o di stâpar in chê gnot i fraris e lozin la int in glesie biel dibant (Giovanni Gortani, Il meracul di Sant Antoni)
    Cfr. dâ acet
    1. di ambient, cjase, cjamare o puest, tignî dentri cdn. che al è a durmî o a stâil mulin vieri e dirocât, cun dôs solis cjamarutis, al jere ristret par lozâ la cressude famee (Catarine Percude, La mulinarie)
  2. v.intr. jessi a durmî o a stâi mucs che a lozavin in paîs, a jerin trupis che a vevin stât al front e che a spietavin di tornâ (Roberto Ongaro, Il muc)
    Sin. lozâsi