lantian  /-àn/  lan|ti|an  [CO]

  1. s.m. (var.) viôt antian i da la gafe a di un curtissat, lu uce cu la sô runcee e po al si tache a spelâlu e a scuartâlu [il jeur] e lu bute intun lantian (Dolfo Zorzut, La corodele tradìs sant Pieri)