intransigjent  /-ènt/  in|tran|si|gjent  [CO]

  1. adi., s.m. che, cui che nol à nissune tolerance, che nol amet nissune ecezion, nissune concessionscuintris dentri dal stes partît [Union Valdôtaine] tra i fautôrs de tratative e i separatiscj intransigjents (Dree Valcic, Parcè che a Porçûs e je stade copade ancje la nestre libertât)