intercetazion  /-òn/  in|ter|ce|ta|zi|on  [CO, TS]

  1. s.f. milit. azion di intercetâ, di cjatâ e di impedî il passaç a un nemì
  2. s.f. azion scoltâ e regjistrâ di scuindon comunicazions risiervadis, in gjenar par investigazion o par spionaçte polemiche buride fûr in chescj mês su la libertât di stampe e lis intercetazions, la prime domande che mi fâs e je se fin chê altre dì o jerin libars di scrivi (Tonin Cjapielâr, Tragjedie te informazion)