inovazion  /-òn/  in|o|va|zi|on  [CO]

  1. s.f. ricercje de novitât, metude in vore di pratichis gnovis, elaborazion di prodots gnûf, perfezionament o mudament che al impliche une novitâta son lis osservazions ocasionâls e la curiositât di domandâsi il parcè a stiçâ la inovazion te ricercje (Carli Morandin, Interviste a Attilio Maseri); i furlans a pratindin che Udin al sedi in stât di fâ la sô funzion di citât, tant a dî di stimul culturâl e politic viers la inovazion e la modernizazion (Luche Nazzi, Udin: capitâl pe Patrie)
    1. element gnûfintal cors dai esperiments Turo Malignani al introdûs dôs inovazions: al sostituìs il mercuri tossic cul vueli e al scurte i timps di disvuedament metint in schirie lis pompis (Lorenzo Marcolini, La invenzion dal vueit inte lampadine di Turo Malignani. Storie, gnovis ipotesis e atualitât)
  2. s.f. [TS] ling. mudament che al tache intun ciert moment e intun ciert puest dal domini linguistic e che si slargje
    1. risultât di chel mudament
  3. s.f. [TS] bot. butade zovine di musclis e di altris plantis inferiôrs
    1. tes Spermatofitis e tes Graminaciis, zermoi, massime basâl