infuartiment  /-ènt/  in|fuar|ti|ment  [CO]

  1. s.m. il deventâ o il fâ deventâ fuart o plui fuartun infuartiment sostanziâl dai aspiets democratics de Union, un potenziament e une clarificazion dai procès decisionâi e des competencis che i diviers atôrs istituzionâi a àn (Marc Stolf, Il Tratât di Lisbone)
    Sin. rinfuarciment , rinfuartiment , rinfuarçament , infuarciment